Begin negentiger jaren van de vorige eeuw was het niet ongebruikelijk om een huis nog niet in juridische zin in eigendom over te dragen, maar alleen in economische zin. Dat bood allerlei fiscale voordelen, die door wet- en regelgeving inmiddels teniet zijn gedaan. De naweeën daarvan zijn nog steeds merkbaar.
De gevolgen laten zich zien in een situatie die zich nog niet zo lang geleden voordeed en waar de rechter uiteindelijk aan te pas moest komen. Een huis is in 1992 door de langstlevende ouder in economische eigendom aan vier kinderen overgedragen. De ouder overleed in 2008 overleden, de vier kinderen erfden haar nalatenschap. Vervolgens heeft een van de kinderen het huis gekocht.
De koper verkeerde in de veronderstelling dat zij maar over drievierde van de koopsom overdrachtsbelasting zouden moeten betalen. Het hiervoor aangedragen argument was dat over het laatste kwart geen overdrachtsbelasting verschuldigd was omdat de koper het juridische eigendom van een kwart aandeel in de woning al op grond van het erfrecht zou hebben verkregen. De belastinginspecteur dacht daar anders over en uiteindelijk de rechter ook.
Bij economische eigendomsoverdracht is geen overdrachtsbelasting geheven. Met het overlijden van de langstlevende ouder is echter de verplichting om de juridische eigendom te leveren niet vervallen. De juridische eigendom en de verplichting om die eigendom aan de kinderen te leveren zaten nog in de nalatenschap. Elk kind kreeg uit de nalatenschap een onverdeeld kwart aandeel van de juridische eigendom en van de verplichting om die te leveren. De inschrijving van de leveringsakte na overlijden van de ouder – als uitvoering van de koopakte uit 1992 – is op grond van de wet een levering waarover overdrachtsbelasting moet worden betaald.
Wilt u meer weten over de overdracht in juridische eigendom van een woning na een eerdere economische overdracht? Bel ons voor een afspraak zodat wij u kunnen helpen bij het nemen van de juiste stappen.