De koper van een huis moet er normaliter van uit kunnen gaan dat hij of zij koopt voldoet aan wat hij of zij er van verwacht. Dat is een hele geruststelling, maar gaat niet altijd op! Bijvoorbeeld als u een huis koopt van een handelaar.
In vrijwel alle gangbare model-koopovereenkomsten staat dat het huis die eigenschappen bezit die voor normaal gebruik als woonhuis van belang zijn. De meeste modellen bevatten ook een zogenaamde “niet-bewoningsclausule”. Daarin staat dat de koper op de hoogte is gesteld dat het huis niet door de verkoper is bewoond. Ook staat daarin dat de verkoper daarom de koper niet heeft kunnen informeren over eigenschappen of gebreken aan het huis, die hij wel zou hebben gekend als hij het huis zelf had bewoond.
Ook al heeft de handelaar het huis grotendeels opgeknapt, dan nog geldt voorgaande regel. Immers, de norm is wat partijen – gelet op de betreffende bepaling – van elkaar mochten verwachten. Als u als koper al een gebrek meent te hebben gezien, is het aan u om daar nader onderzoek over te (laten) doen en hierover expliciet in de koopovereenkomst laat vastleggen dat de hieruit voortvloeiende gebreken en (herstel)schade niet voor uw risico komen. Doet u dat niet, dan geldt de algemene regel..
Wilt u meer weten over de risico’s bij het kopen van een huis en de juridische garanties die u daarover kunt vastleggen? Bel ons voor het maken van een afspraak.